سایت ژینکو

نام علمی : Papaver sumniferum تیره ی : Papaveraceae گیاهشناسی خشخاش ، گیاهی است علفی و یکساله که تاکنون بیش از 200 گونه متعلق به گیاه خشخاش شناسایی شده اند . علاوه بر گونه های متعدد ، خشخاش دارای زیرگونه ، واریته و فرمهای متفاوتی نیز هست . برخی از محققان اسیا را منشأ این گیاه میدانند . در حالیکه عده ای دیگر معتقدند خشخاش گیاهی مدیترانه ای است . طبق فلور اروپا خشخاش دارای سه زیرگونه به نام های سومنی فروم سونگاریکم ( کشت میشوند ) و زیرگونه ی وحشی ستی گروم (کپسول کوچکی دارد ) میباشد . برای کاشت و تکثیر خشخاش به منظور استخراج مواد مؤثره ی مورد انتظار ، همواره باید از گونه ها و یا واریته هایی استفاده نمود که نه تنها نسبت به آفات و بیماریها مقاوم باشند ، بلکه از میوه های زیاد و مقادیر فراوان آلکالویید نیز برخوردار باشند. ارقام انتخاب شده باید ساقه های محکمی داشته باشند ، بطوریکه با وزش باد روی زمین نخوابند ، در غیر اینصورت نه تنها گیاهان مقدار بسیار کمی گل و در نتیجه میوه تولید می کنند ، بلکه مقدار مواد مؤثره ی آنها بسیار ناچیز خواهد بود .خشخاش دارای ریشه ای است مخروطی و کم و بیش چوبی که بطور مستقیم در زمین فرو میرود . طول ریشه ی اصلی این گیاه متفاوت است و به گونه ی گیاه و شرایط اقلیمی محل رویش بستگی دارد . طول ریشه بطور متوسط بین 18 تا 20 سانتیمتر و قطر آن 1 تا 2 سانتی متر است . ریشه ی خشخاش دارای انشعابهای کمی است و ریشه های جانبی ، شبکه ی بسیار وسیعی از ریشه های ظریف را تا عمق 50 تا 100 سانتی متری خاک ، بوجود می آورند . قسمت فوقانی ریشه قطور تر است و باعث استحکام ساقه میشود. ساقه ، مستقیم ، استوانه ای شکل با سطحی صاف و به رنگ سبز روشن است . ارتفاع آن متفاوت است و به گونه ی گیاه و شرایط اقلیمی محل رویش آن بستگی دارد و بین 50 تا 150 سانتی متر میباشد . قسمت فوقانی ساقه ، انشعابهای بیشتری دارد . پس از رویش بذرها ، برگهای طوقه ای شکل بوجود می آیند . این برگها طویل و بیضی شکل هستند و در سطح زمین قرار میگیرند . برگها بدون دمبرگند و بصورت متناوب روی ساقه قرار میگیرند . برگهای پایین ساقه بزرگترند که بتدریج به طرف بالا کوچکتر و تخم مرغی شکل میگردند . از زاویه ی بین برگها ساقه ها منشعب میشوند . گلها در انتهای ساقه های اصلی و فرعی پدیدار میشوند . این گلها,خشخاش ...ادامه مطلب